Biliyorum benden sürgün aşk… Kimbilir hangi bahar uyanır ümitlerim. Sevda heveslerim ne zaman filizlenir yüreğimin kıyılarında yeniden? Ayaklarımı yerden kesecek bir bakışa daha değer mi gözlerim? Ve ne zaman döner aşk sürgünlerden yurduna. Çoktan gözlerimden gitmiş sevdalarım hangi köşebaşında kaybolup karıştı yağmura bilsem? Bir ismin yürekte yarattığı o depremler titretir mi ruhumu bir kez daha? Böyle ıssızlığımda tükenip giderken ben, bir yürek dolusu sevda gelse tutsa elimden. Desem ki, benimde yerim var bu hayatta… Oysa daha kimbilir kaç gölge karışacak gecemden bilinmeze. Ve beklerken vazgeçmeye koyulacak belkide yürek… Kaç zaman geçecek üzerinden ömrümün. Kırık, dökük, anlamsız ve artık yokolmaya hazır… Tamda son nefesini veriyorken ümidim, belki gelir o özlemiyle yanıp tutuştuğum sevgili, gecikti ama gelir belki… Sarar yaralarımı, affettirir geç kalmışlığını ve unuturum isyanlarımı ben. Kimbilir gelir belki. Biraz daha beklemeliyim, öyle sabırla beklemeliyim ki o geç kalan sevgili geldiğinde sımsıkı sarmalıyım onu, bırakmamalıyım. Yine giderse geç kalır diye korkmalı yüreğim. Bir çocuk gibi titremeliyim üstüne. Böylece onu kaybetmemek için savaşmalı ve kazanmalıyım yitirdiğim zamanlara inat… Bir küçük ümidim var işte… hala var! Bir yerlerde beklendiğini bilir ve gelir o dönüşüne hasret kaldığım sevgili… Gecikti ama gelir belki…
Çarş. Mart 26, 2008 11:32 am
